ADC ArcheoProjecten heeft in november 2015 en februari en maart 2016 een bureauonderzoek en Inventariserend Veldonderzoek uitgevoerd voor de locatie Prins Hendriklaan naast nummer 12 in Leidschendam, gemeente Leidschendam-Voorburg. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen wijziging van het bestemmingsplan ten behoeve van woningbouw op de locatie.
Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat het plangebied is gelegen in de overgangszone van strandwal naar strandvlakte. De strandvlakte ligt ingeklemd tussen de brede strandwal van Rijswijk-Voorburg-Voorschoten en een ten zuidoosten hiervan gelegen smalle strandwal. Uit het grote aantal bekende archeologische vindplaatsen vanaf het Neolithicum op strandwallen en op de flanken ervan, blijkt dat de hoge (en droge) strandwallen, in combinatie met het natte achterland, uitermate geschikt voor bewoning waren.
In hoger gelegen delen strandvlakten kunnen eveneens vindplaatsen uit het Neolithicum aanwezig zijn. Een eventuele nederzetting zal bestaan uit vondststrooiingen in de vorm van fragmenten aardewerk, vuursteen, natuursteen, bot en houtskool. Daarnaast kunnen ook grondsporen aanwezig zijn. In de periferie van een eventuele nederzetting moet rekening worden gehouden met een akkercomplexen, die zich kunnen manifesteren als eergetouwkrassen. Hierbij moet worden opgemerkt dat neolithische vindplaatsen in het onderzoeksgebied tot dusver nog niet met zekerheid zijn vastgesteld.
Als gevolg van vernatting tijdens de Bronstijd worden in strandvlakten geen vindplaatsen uit deze periode verwacht. Uit waarnemingen elders in het Zuid-Hollandse kustgebied is bekend dat in de IJzertijd en Romeinse tijd het veenoppervlak lokaal voldoende droog was waardoor behalve op de strandwallen ook bewoning op het veen plaatsvond. Op de strandwal ter plaatse van het plangebied zijn geen vindplaatsen uit deze perioden aangetoond. Hetzelfde geldt voor vindplaatsen uit de Middeleeuwen. Dit geldt niet voor de smalle strandwal ten zuidoosten van het plangebied.
Hier zijn wel verschillende vindplaatsen vastgesteld.
Uit oude kaarten komt naar voren dat zich direct ten noorden van het plangebied een erf bevond. Op grond hiervan moet rekening worden gehouden met ontginningssporen, waaronder een gedempte sloot of greppel, uit de Nieuwe tijd.
Teneinde deze verwachting te toetsen en waar nodig aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. De ondergrond van het plangebied bestaat hoofdzakelijk uit kalkrijke kustduinzanden (Laagpakket van Zandvoort binnen de Formatie van Naaldwijk). De bovengrond heeft een dikte van 30 tot 45 cm en is matig humeus ontwikkeld. Dit betreft de bouwvoor. In boring 4 is sprake van een gedempte sloot of greppel.
In de kustduinafzettingen zijn geen humeuze lagen aangetroffen die als een potentieel archeologisch niveau kunnen worden beschouwd. Gezien de lage ligging ten opzichte van de omliggende wegen is het aannemelijk dat het gebied circa 1 m is afgegraven. Toch kan de aanwezigheid van archeologische sporen niet worden uitgesloten. De reden hiervoor is dat de niveaus waar sporen voorkomen zich in duinafzettingen vaak niet duidelijk aftekenen.
Het maaiveld zal worden opgehoogd met een grondpakket en de nieuwbouw zal niet worden onderkelderd. De onderzijde van de funderingen van de op te richten woningen zal niet lager dan 0 m +NAP komen. Dit betekent dat de graafwerkzaamheden beperkt blijven tot het op te brengen grondpakket. Alleen door het aanbrengen van avegaarpalen kunnen archeologische waarden worden aangetast. Deze aantasting wordt evenwel beperkt geacht.
