Interview met Gerrit Ros (geboren 1930), die bij het uitbreken van de oorlog in Duindorp woonde. Bij de bouw van de Atlantikwall moesten ze hun huis uit. Eerst kwamen ze in de Keizerstraat terecht, vervolgens aan de Havenkade, beide in Scheveningen. Ze mochten in Scheveningen blijven, omdat zijn vader als stoker, eerst op de grote vaart, nu de verwarming in de villa's in de buurt van de Parklaan stookte. Vertelt over graszoden, die via de haven werden aangevoerd, die voor camouflagedoeleinden werden gebruikt. Herinnert zich hoe de krijgsgevangenen uit het Oranjehotel in groepen voorbij kwamen. Ging in de Zwaardstraat naar de ambachtsschool, waar hij timmerles kreeg van de conciërge en de directeur; het was altijd afwachten of zijn docenten de Vesting binnen mochten of niet. Spreekt over een 'moordtijd' die hij met zijn vrienden had: door de leegstaande huizen struinen, fruit plukken. Zijn herinneringen aan de bevrijding zijn niet uitsluitend positief: de Binnenlandse Strijdkrachten roofden hele huizen leeg; aan hen is hij ook zijn skelter kwijtgeraakt. Spreekt ook over een spel dat ze na de bevrijding speelden: stenen naar landmijnen gooien.