ADC ArcheoProjecten heeft in 2016 een archeologische opgraving uitgevoerd voor het plangebied De Kreken, Fase 3. Dit archeologisch onderzoek valt binnen het project De Westlandse Zoom. In het plangebied zal een woonwijk worden gebouwd. Het begin 2016 door ADC ArcheoProjecten uitgevoerde proefsleuvenonderzoek heeft aangetoond dat zich binnen het plangebied drie behoudenswaardige vindplaatsen bevinden uit de Romeinse tijd: Vindplaats G/H, I en J. In dit rapport komen de resultaten van de opgraving van Vindplaats I en J aan bod; Vindplaats G/H is in een later stadium onderzocht. Verder is in oktober 2017 nog een klein archeologisch onderzoek uitgevoerd op ‘Perceel 1A’, ca. 50 m ten noordoosten van Vindplaats I. De resultaten daarvan zijn in onderhavig rapport opgenomen. Ter hoogte van de beide vindplaatsen zijn tussen 17 augustus en 7 september 2016 twaalf werkputten (zeven werkputten op Vindplaats I en vijf werkputten op Vindplaats J) aangelegd met een totale maaiveldoppervlakte van ca. 5.500 m2, waarvan 2790 m2 vlak 1 op Vindplaats I en 1345 m2 vlak 1 op Vindplaats J. Op vindplaats J is de vondstlaag in een tweede vlak onderzocht (ca. 1110 m2). Op vindplaats I was het in een aantal gevallen eveneens noodzakelijk om een tweede vlak aan te leggen (ca. 335 m2). Het onderzoek was gericht op het documenteren en veiligstellen van de binnen het plangebied De Kreken gelegen resten van de beide vindplaatsen. De beide onderzochte vindplaatsen geven duidelijk blijk van (bewonings)activiteiten in de Romeinse tijd in het onderzoeksgebied. In beide gevallen hebben we echter geen onmiskenbare bewoningskern te pakken. Vindplaats J bestaat in feite alleen uit een vondstlaag in een depressie van een voormalige restgeul, een uitloper van een zijtak van de Gantel. De samenstelling van het vondstmateriaal kan als regulier nederzettingsafval worden getypeerd, waarmee we de verwachting kunnen uitspreken dat het materiaal ook afkomstig is van een (in de nabijheid gelegen) nederzetting, waarschijnlijk Vindplaats G of I. Vindplaats I bestaat uit een zone van ca. 30 bij minimaal 20 m met bewoningssporen, maar ondanks de hoeveelheid sporen is er slechts één mogelijke structuur herkend: een bijgebouwtje. Hoewel de aanwezigheid van meer kleine bijgebouwen en spiekers niet kan worden uitgesloten, lijkt van een huisplattegrond geen sprake. De sporenzone wordt aan de zuidwestkant begrensd door een restgeul en aan de zuidoost- en noordoostzijde door verkavelingsgreppels. Aan de noordwestzijde, onder de bestaande tuinen en bebouwing, hebben de sporen wel verder doorgelopen (al is uiteraard niet bekend tot hoever). Het is dan ook te verwachten dat de daadwerkelijke bewoning daar heeft plaatsgevonden en dat de opgegraven sporenzone als een perifere zone daarvan moet worden beschouwd. Daarnaast heeft het onderzoek op Vindplaats I een kleine cluster graven blootgegeven: twee brandrestengraven en één mogelijk bustumgraf. Het is niet uitgesloten dat ten oosten en ten zuiden van het opgravingsterrein nog graven gelegen kunnen hebben, maar van een (groot) grafveld lijkt evenwel geen sprake. De graven liggen niet te midden, maar op korte afstand van de nederzettingssporen, gescheiden door een smalle restgeul. Eén graf kan op basis van het aardewerk gedateerd worden in de periode 120-170 n.Chr. De beide andere graven bevatten alleen inheems aardewerk en kunnen niet nader gedateerd worden dan Romeins, vanaf 50 n.Chr.