Na een moeilijke jeugd ging deze Drentse jongeman voor zijn nummer naar Nederlands-Indië in 1947. Terwijl hij daar was, overleed in Nederland zijn moeder. Hij had daar veel verdriet van, maar had weinig tijd om te treuren want hij kwam op Java in levensgevaarlijke gevechtssituaties terecht. Vaak bleek de groepscommandant daarin de zaak niet goed in de hand te hebben. Deze man voelde zich niet veilig genoeg om tegen het onrecht dat hij zag in Indië en het wangedrag van de militairen iets in te brengen. En nog steeds wil men volgens hem de fouten van toen niet onder ogen zien. Hij gaat daarom niet meer naar reünies.