De geïnterviewde wordt in Hollandia geboren als zoon van een stamhoofd. Hij vertelt over het dorpsleven, over naamgeving en zijn lagere schooltijd. Hij gaat in 1938 naar de vervolgschool in Manokwari. Hij heeft in 1944 een ontmoeting met een onderzeeboot en geeft advies over verblijfplaatsen van Japanse leger. In 1945 is hij gestationeerd op Borneo tijdens Bersiap waar hij volkstellingen verricht. Hij wordt daar in zijn been geschoten.

Na de Tweede Wereldoorlog gaat hij naar Hollandia. Hij studeert op de academie van de bestuursschool. Als Nieuw Guinea bevrijd gebied is, verliest zijn vader een deel van zijn arm door een onontplofte Amerikaanse granaat.

In 1946 assisteert hij in Sorong bij het administreren van 40.000 Japanse krijgsgevangenen, en maakt zijn studie af. Hij wordt ingeschakeld in verband met het weerleggen van de claim van de sultan van Tidore op Nieuw Guinea. Hij vertelt over zijn politieke bewustwording en papuanisering. Hij gaat in 1950 naar Nederland voor verdere studie op juridische en bestuurlijke vlak. Hij wordt door de gemeenschap gedwongen om te scheiden van zijn eerste vrouw, omdat zij door Ambonese militairen verkracht is.

In 1949 woont hij de rondetafelconferentie bij onder de naam South Pacific Commision, waar over de toekomst van de zuid Pacific wordt gesproken. Hij ontmoet zijn tweede vrouw. Hij neemt vervolgens deel aan de Nieuw Guinea Raad verkiezingen, voert campagne en zet een bedrijfje op voor de houtkap in Geelvink Baai. Hij stelt politieke programma’s op en ontwerpt de Papua vlag. Daarna gaat hij naar New York om deel te nemen aan de Nederlandse delegatie bij de Verenigde Naties. Hij neemt zijn vrouw en 3 kinderen mee, die in Nederland zullen verblijven. Hij vertelt tenslotte over de New York Agreement.

De geïnterviewde maakte deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een migratiegeschiedenis van Nieuw Guinea naar Nederland.