Ibu Ijida (1919) uit Sidrap, Zuid-Sulawesi, was 28 jaar oud in 1947 toen haar man werd doodgeschoten: ‘Onderweg van het rijstveld naar huis, was Larung op zoek naar onze zoon. Hij kwam Nederlandse soldaten tegen, die hem dood schoten. De mensen zeiden dat de soldaten op zoek waren naar hun vijanden. Die konden ze niet vinden en kwamen alleen Larung tegen, dus doodden ze Larung. […] Ik ben nooit meer getrouwd.’ Zij hadden drie kinderen samen. Zoon Malle was toen pas 7 jaar oud: ‘Ik werkte in het rijstveld en voerde de buffels. Ik wist niet wat ik moest doen, en kon alleen maar huilen.’ Haar zoon ging tot de vierde klas naar school. Als Ibu Ijida over compensatie spreekt, droomt zij van nieuwe kleren, vis eten (het enige dat zij zelf niet verbouwt) en van een reis naar Mekka.