ADC ArcheoProjecten heeft een archeologische opgraving uitgevoerd op het perceel van de Molenallee 62a. Binnen het plangebied zal nieuwbouw worden gerealiseerd. Tijdens het kleinschalige onderzoek is een vijftal kuilen aangetroffen die op basis van het aardewerk en 14C-onderzoek in het tweede deel van de late bronstijd kunnen worden gedateerd. We veronderstellen dat de kuilen alle eenzelfde functie hadden op basis van de overeenkomstige vorm in de doorsnede en de opvulling. De steile wanden en vlakke bodems doen vermoeden dat ze dienst hebben gedaan als opslagkuilen en dus als silo’s zijn te interpreteren. Hierin werden gewassen zoals granen droog en koel opgeslagen, om later verwerkt te worden. De kuilen van Wilp maken deel uit van een cluster, een cluster dat waarschijnlijk nog wel groter is aangezien er ook een kuil in de putwand werd aangetroffen. Het gegeven dat de kuilen elkaar respecteren en dus niet overlappen, doet vermoeden dat de kuilen in betrekkelijk korte tijd zijn gegraven. Vergelijkbare kuilenclusters kunnen in de directe nabijheid van huisplaatsen, of meer geïsoleerd in het landschap liggen. Door het beperkte onderzoeksoppervlak, is de positie van de kuilen ten opzichte van huisplattegronden of binnen een nederzettingsterrein niet bekend. De aanwezigheid van goed geconserveerd huishoudelijk afval, zoals aardewerk en steen, doet vermoeden dat in de nabijheid een of meerdere huisplaatsen zijn te verwachten. In silo’s worden regelmatig houtskoolresten aangetroffen, vaak herkenbaar in de doorsnede door een dunne houtskoolband aan de onderzijde. Algemeen wordt verondersteld dat dit het restant is van het ‘schoonbranden’ van de kuil, zodat deze vrij is van schimmels en bacteriën. Bij enkele kuilen van Wilp zijn ook houtskoolbandjes waargenomen. Deze houtskoollagen bieden veel potentie voor het uitvoeren van archeobotanisch- en daterend onderzoek. Tussen de verkoolde resten bevinden zich nog soms de zaden en vruchten van botanisch materiaal die op soort kunnen worden gebracht, waardoor we enig inzicht krijgen in de natuurlijke vegetatie en de cultuurgewassen in de omgeving. De resten in kuil KL2 bleken nog goed geconserveerd en op soort te brengen. Er bleken verschillende graansoorten in de kuil aanwezig te zijn, zoals bedekte gerst, emmertarwe en pluimgierst. Deze granen stonden in ieder geval op het menu van de bronstijdbewoners van het gebied. Dit graan werd waarschijnlijk ter plekke verbouwd, daarop wijzen de resten van akkerplanten die ook in de kuil aanwezig waren. Ook zijn er resten van framboos gevonden, wat aantoont dat men deze vruchten ook verzamelde als aanvulling op het dieet. De kuilen hebben op een gegeven moment hun oorspronkelijke functie verloren en zijn dichtgeraakt. Dit proces van opvulling is interessant omdat hierin verschillen zijn op te merken. In alle kuilen is vondstmateriaal aangetroffen, wat duidt op het opzettelijk dichtgooien van de sporen. De variatie aan vondstcategorieën en de hoeveelheid vondsten varieert per kuil, in dit opzicht zijn twee kuilen opvallend. In KL4 is een enorme hoeveelheid aardewerk gedumpt, vermoedelijk afkomstig van één grote drieledige pot. KL5 heeft ook een bijzonder assemblage opgeleverd. Deze kuil was slechts ondiep en we troffen alleen de onderkant aan, maar hieruit werden relatief veel vondsten gebogen. Vooral de hoeveelheid en variatie aan natuursteen is opvallend: twee kubusvormige klop/wrijfstenen en een slijpsteentje. De kubusvormige klop/wrijfstenen zijn van oorsprong rolstenen geweest en zijn door kloppen in de gewenste vorm gebracht. Vervolgens is er met de stenen gewreven en geklopt. Eén van de stenen is toegepast op middelhard plantaardig materiaal, de tweede op een middelhard onbekend materiaal. Tenslotte zijn beide stenen verbrand. De gebruikssporen op de slijpsteen wijzen op een intensief en gevarieerd gebruik van dit artefact. De steen is eerst gebruikt als klopsteen of een in de hand gehouden aambeeld. Vervolgens is de steen gebruikt voor het slijpen van hout en andere harde materialen. De steen is later gebroken en nog gebruikt voor het ‘schrapen’ van middelhard plantaardig materiaal. Uiteindelijk is de steen ook met vuur in aanraking gekomen.