Tijdens de opgraving is een archeologisch vlak aangelegd rond de maximale ontgravingsdiepte voor de nieuwbouw, rond 6.40 m +NAP. Hierbij is een ophogingslaag aangesneden die vondstmateriaal bevat uit de 17de tot en met de 20ste eeuw. Een groot deel van de werkput (S3) was recentelijk (in de 20ste eeuw) verstoord. Desondanks zijn enkele resten van steenbouwconstructies aangetroffen. Het gaat om twee gemetselde (riool)afvoerleidingen, een muur en drie vloertegels. Op basis van historisch kaartmateriaal zullen de resten dateren vanaf het eind van de 19de eeuw. Een gedetailleerde plattegrond van het terrein is niet bekend. Hierdoor zijn de resten niet toe te schrijven aan een specifiek gebouw. Middeleeuwse resten die mogelijk tot het dorp Zandwijk kunnen hebben behoord zijn niet aangetroffen. Er is wel één scherf aardewerk uit de Volle Middeleeuwen aangetroffen in de ophooglaag. Omdat de ophogingslaag vermoedelijk secundair opgebracht materiaal bevat is de herkomst van de Middeleeuwse scherf niet te achterhalen. De verwachting die was geschetst op basis van het vooronderzoek blijft dan ook overeind.