Tijdens de in 2010 uitgevoerde opgraving aan de Marialaan zijn de crematiegraven van een man en een vrouw uit het einde van de vroege bronstijd en/of het begin van de midden-bronstijd gevonden binnen een door een greppel afgegrensd ovaal terrein. Mogelijk stammen twee kuilenclusters uit de-zelfde tijd, al kunnen ze ook van iets jongere datum zijn. In de 1e eeuw na Chr. wordt het terrein opnieuw in gebruik genomen en maakt het onderdeel uit van een landelijke nederzetting. Uit die periode stammen de plattegronden van een huis en enkele bijgebouwen die als opslagplaats gediend hebben. Na het verlaten van de nederzetting, vermoedelijk in de tijd dat de nabijgelegen stad Ulpia Novioma-gus is gebouwd, lijkt het terrein eeuwenlang niet gebruikt te zijn, al kan niet uitgesloten worden dat het een agrarische functie heeft gehad. Door scherven van aardewerk en metaalvondsten die met de bemesting op de akkers zijn verspreid weten we dat het terrein vanaf de late 13e eeuw zeker als zo-danig heeft gediend. In de 18e eeuw wordt het terrein opnieuw ingericht door het te verkavelen. Uit die tijd stamt een perceelsscheiding.