Tussen 6 en 11 december 2018 en vervolgens op 10 april en 28 mei 2019 heeft BAAC een IVO-P, variant archeologische begeleiding uitgevoerd in de weerd Ooijen ter plaatse van de NOG-gebieden en de Hoge Rug. Dit onderzoeksterrein maakt deel uit van het plangebied Gebiedsontwikkeling Ooijen-Wanssum en bestaat uit een langgerekt trace parallel aan en op circa 150 m afstand van de huidige loop van de Maas. Het nu onderzochte gebied grenst aan en ligt in de nabijheid van meerdere onderzochte vindplaatsen in de weerd Ooijen, zoals vindplaatsen 9 en 10. Op de genoemde vindplaatsen zijn resten van bewoning en ambachtelijke activiteiten aangetroffen uit zowel de vroege als de late prehistorie, en tevens uit de middeleeuwen.
Tijdens de archeologische begeleiding zijn op vier verschillende locaties een diepe restgeulzone alsook oeverafzettingen onderzocht: locaties 1 t/m 4. In totaal zijn vijf sleuven en werkputten aangelegd. Op locatie 2 is een concentratie sporen aangetroffen bestaande uit vier kuilen, een houtskoolmeiler, een paalspoor en een greppel (vindplaats 1). Omdat deze sporen op verschillende bodemniveaus en op verschillende diepten zijn waargenomen is aannemelijk dat ze chronologisch niet gelijktijdig zijn. De sporen dateren vermoedelijk uit de periode neolithicum t/m Romeinse tijd. Op locatie 4 zijn sporen uit de late middeleeuwen - nieuwe tijd gevonden: een greppel en een waterkuil. Op de twee overige locaties (locatie 1 en 3) zijn restgeulafzettingen bereikt, die gelijktijdig of jonger zijn dan de Romeinse tijd. De vroeg- en/of midden-holocene restgeulafzettingen bevinden zich hier dieper dan de geplande bodemingrepen, waardoor in dit rapport geen uitspraken gedaan kunnen worden over de verspreiding en diepteligging van eventuele prehistorische sporen en/of vondsten op deze locaties.
Op basis van de waardering wordt vindplaats 1 niet behoudenswaardig geacht.
