Naar aanleiding van verschillende inventariserende archeologische onderzoeken door middel van proefsleuven heeft in 2008 en 2010 een combinatie van proefsleuven en een definitief archeologisch onderzoek plaatsgevonden in het plangebied Berghem ’t Reut. Dit wordt in het westen begrensd door de Reutstraat en in het noorden door de Spaanderstraat. Er zijn twee laat middeleeuwse erven aangetroffen die vermoedelijk deel uitmaakten van een bewoningsas langs de voorloper van de Reutstraat. De bewoners van het oudste erf (de tweede helft 13e – begin 14e eeuw) hebben waarschijnlijk het gebied voor het eerst ontgonnen en ingericht. Hiervan zijn zowel bewoningssporen als de perceleringsgreppels aangetroffen. Op het jongere erf zijn vondsten gedaan die dateren uit de periode tussen de tweede helft van de 14e en de tweede helft 15e eeuw. Het bijbehorende huis ligt waarschijnlijk onder de huidige Reutstraat, op het erf zijn wel bijgebouwen en een waterput aangetroffen. Het is niet duidelijk of het jongste erf de opvolger is van het oudere erf of dat het om een erf met nieuwe bewoners gaat. Een geïsoleerde waterput ten noorden van beide erven is de enige indicatie van laat middeleeuwse bewoning aan de Spaanderstraat. Verstoringen door ‘recente’ perceelgrenzen en afgravingen maken het lastig om een duidelijke begrenzing van de erven aan te wijzen. Het verkavelde gebied is gedurende de late middeleeuwen waarschijnlijk als akkerland benut. De botanische resten uit de waterputten en de spiekers wijzen hier in ieder geval op. Wat men op de akkers heeft verbouwd, is door het geringe aantal overgebleven zaden niet eenduidig. Er is broodtarwe, gerst en mogelijk haver aangetroffen naast wilde plantensoorten uit zowel natte als droge milieus. Aanwijzingen voor een veestapel zijn nog schaarser. De opgraving heeft slechts één kies van een rund opgeleverd. Dit beeld is echter zonder twijfel vertekend door de slechte conserveringsomstandigheden van droge, zandige ondergrond. Waarschijnlijk hebben naast runderen onder andere schapen, kippen, katten en honden op de erven rondgelopen. Ook na de laatmiddeleeuwse bewoning is het plangebied vermoedelijk eeuwenlang in gebruik geweest als wei- en akkerland. Het esdek bovenop de bewoningssporen getuigt van dit laatste.