ADC ArcheoProjecten heeft in november 2018 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek uitgevoerd in en rondom de wijk Het Zand in Huissen. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen aanleg van een nieuwe riolering en onderhoud van bestaande riolering en wegen. Op basis van het bureauonderzoek werd een vindplaats met een archeologische laag, grondsporen en vondsstrooiing uit de IJzertijd tot Romeinse tijd verwacht in oeverafzettingen onder een overslagdek/crevasseafzettingen. In de top van het overslagdek/crevasseafzettingen werd een vindplaats met een archeologische laag, grondsporen en vondsstrooiing uit de Vroege Middeleeuwen tot Nieuwe tijd verwacht, samenhangend met de vroegste ontwikkeling van het buurtschap ‘Het Zand’ te Huissen. Teneinde deze verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. In het plangebied wordt een opeenvolging van sedimentatie door rivieren vanaf het eind van het Pleistoceen aangetroffen. Het rivierterras van de vlechtende rivieren (aangeboord tot 400 cm –mv) is afgedekt met de karakteristieke Hochflutlehm (laag van Wijchen). Daarna heeft zich in het grootste deel van het gebied een natte kom bevonden, plaatselijk doorsneden door een enkele crevasse. De kom/crevasse-afzettingen bevinden zich boven een diepte van ca. 230 cm –mv.In een periode voor het ontstaan van de nabij gelegen stroomgordels van de Malburgen en Meinerswijk is het gebied droog gevallen en heeft zich een dunne bodem kunnen ontwikkelen in de kleiige komafzettingen. Deze dunne humeuze laag bevindt zich op 200 cm –mv. Mogelijk is het gedurende deze periode in beperkte mate bewoonbaar geweest. Door de jongere stroomgordels Malburgen en Meinerswijk (vanaf 2500 BP) zijn in het noordoostelijk deel van het gebied oeverafzettingen gevormd. In de oeverafzettingen zijn geen directe aanwijzingen aangetroffen die duiden op een bewoonbaar oppervlak, maar in het noordoostelijk deel van het plangebied kunnen bewoningssporen uit die periode niet worden uitgesloten. De oeverafzettingen zijn hier grotendeels intact. Pas in de Middeleeuwen is het gebied permanent bewoonbaar geweest. Vanaf de Vroege Middeleeuwen hebben zich in het hele gebied oeverwal- en dijkdoorbraakafzettingen gevormd. Deze liggen vlak onder het wegdek. Door de erosie die is veroorzaakt door grote oeverwal- en dijkdoorbraken in de directe omgeving zullen oudere niveaus, van voor de 18e eeuw, niet meer intact aanwezig zijn. Ook de verstorende werking van de aanleg van de weg of andere redenen hebben veroorzaakt dat sporen van bewoning uit de Middeleeuwen niet meer aanwezig zijn. Deze sporen of herkenbare archeologische lagen uit die periode zijn niet in de ondergrond van het plangebied aangetroffen.
