Geïnterviewde no. 11 is geboren in Warsa op noord-Biak. Ze verhuist met haar familie in 1942 naar het Koreri dorp Wopes. De familie vlucht voor de Koreri naar Supiori. Ook vluchtten ze voor de Japanners. Ze vertelt over de komst van Amerikaanse vliegtuigen, en over aangespoelde voorraden van de Amerikanen.

Ze wordt door haar moeder, die niet kan lezen of schrijven, gestimuleerd om na drie jaar dorpsschool naar de vervolgschool te gaan in Korido. Ze vertelt over het schoolleven en over de hechtheid van de familieband en de adat.

In 1957 trouwt ze met een Nederlandse bestuursambtenaar. Eerst gaan ze in Biak wonen en daarna in Hollandia. Op vakantie op Biak vlucht ze als de Indonesische vliegtuigen boven Biak vliegen. Ze vertrekt hals over kop met de kinderen naar Nederland als de kans zich voordoet, en wordt opgevangen door haar schoonfamilie. Ze keert niet terug naar Papua. Als zij in Nederland zit, worden haar familieleden verdacht van banden met de OPM. Ze worden gemarteld, vermoord en een nichtje wordt verkracht. Ze sluit het interview af door een lied te zingen wat tijdens de Koreri / Tweede Wereldoorlog werd gezongen en vertelt erover.

De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een migratiegeschiedenis van Nieuw Guinea naar Nederland.