De geinterviewde kwam in 1940 op voor de dienstplicht. Vlak voor de oorlog verhuisde zijn eenheid naar Rijswijk en aan het eind verhuisde hij naar Pijnacker en later naar Zijpe. De geinterviewde heeft tijdens de Meidagen niet zelf geschoten maar moest zich verweren tegen de Duitse luchtaanvallen. Hij maakte het bombardement in Rotterdam volledig mee. In 1943 moest hij zich melden in Amersfoort en ging op transport naar kamp Muhlberg an der Elbe. Hij vertelt over de nare reis, de bewakers en het leven en werken in het kamp. Ondanks de situatie was er wel ruimte voor gezelligheid en was hij nog redelijk vrij. Hierna kwam de geinterviewde terecht in het werkkamp in Brux. Het werk was zwaar, het voedsel was heel slecht en waren vaak bombardementen waarbij de geinterviewde ging schuilen. Met de pakketten van het Rode Kruis was iedereen altijd heel blij. In 1945 is de geinterviewde bevrijd door de Russen en ging op een lange weg terug naar huis.