De zonneweide bevindt zich in het zuidelijke deel van een pleistocene dalvlakte waarin, in het holoceen, de Oude Ae heeft gestroomd. In het noordwestelijke en westelijke deel van de zonneweide is de Oude Ae daadwerkelijk aangeboord. Het zuiden van de zonneweide ligt hoger en deels al op de flank van de dekzandrug waarop Muntendam gelegen is. In het tussenliggende gedeelte is sprake van een glooiend (dek)zandlandschap. De top van het zand (dekzand of fluviatiel zand) is in delen van de zonneweide intact en er heeft vaak bodemvorming/podzolering in plaatsgevonden. Ter plaatse van de wat lager gelegen delen is geen bodem gevormd en ter plaatse van de hoogst gelegen delen is de (podzol)bodem verstoord tot in de BC-of C-horizont. De ligging direct naast en deels in het holocene beekdal van de Oude Ae, maakt de gehele zonneweide een zeer aantrekkelijke locatie voor bewoning tot het gebied volledig overveend raakte. Archeologische resten uit de zonneweide en de directe omgeving van de zonneweide, zowel ten noorden als ten westen ervan, laten zien dat het gebied zowel in de steentijd (met het vermoedelijk zwaartepunt in het mesolithicum) als in de periode tot de midden-bronstijd inderdaad onder menselijke invloed heeft gestaan. De vondst van een vermoedelijk neolithisch werktuig is bijzonder te noemen. Samen met neolithisch vondstmateriaal dat circa 3 km ten noorden van het plangebied (Van der Kroft, 2018), in dezelfde dalvlakte is gevonden, vormen zij één van de spaarzame aanwijzingen voor neolithische bewoning in dit deel van de provincie. Op de hoogst gelegen delen in het zuiden kunnen resten tot de ijzertijd worden verwacht, aangezien deze delen waarschijnlijk later overveend zullen zijn geraakt. Het kabeltracé bevindt zich in het veenkoloniale gebied wat verder ten oosten van de Oude Ae en hoger op de dekzandrug van Meeden. De zandrug ligt verder van het beekdal dan de zonneweide en zal later met veen zijn afgedekt waardoor resten uit de ijzertijd in dit deel van het plangebied niet uit te sluiten zijn. In het tracé is de laagopeenvolging vaak relatief diep verstoord. Dat heeft zeer waarschijnlijk te maken met de veenontginningen in het gebied (zie ook hoofdstuk 2). Het op grote schaal graven van wijken en terugstorten van zand en zogenaamde bonkaarde heeft tot flinke verstoringen in dit gebied geleid. In een aantal zones is nog wel sprake van een intacte (podzol)bodem in het dekzand. Soms is nog een afdekkende veenlaag aanwezig. Nergens in het plangebied (inclusief het tracé) zijn concrete archeologische resten uit de middeleeuwen of nieuwe tijd aangetroffen. Resten uit de nieuwe tijd werden alleen bij de kruising met de Hereweg verwacht. Op basis van historische kaarten zouden hier resten kunnen worden verwacht van de historische Hereweg en bebouwing direct ten zuiden van deze weg. De verstoring die hier is gezien, wordt geïnterpreteerd als een recente verstoring als gevolg van de herinrichting van de Hereweg op deze locatie. Ook in het uiterste oostelijke deel van het tracé bevindt zich een huisplaats op de kaart van 1850. Hier zal de kabel echter door middel van een gestuurde boring worden aangelegd, dit deel van het tracé is daarom niet met boringen onderzocht. Middeleeuwse resten werden vooral verwacht in of op het veen binnen het noordelijke deel van de zonneweide. Buiten een algemene verspreiding van kleine spikkels baksteenpuin en soms houtskool in de bouwvoor/verstoorde laag zijn geen duidelijke puinconcentraties aanwezig in het plangebied. Waarschijnlijk betreft het ingeploegd materiaal dat met de aangevoerde grond (stadsdrek) in het gebied terecht is gekomen. Aanwijzingen voor de aanwezigheid van middeleeuws Meeden in het noordelijke deel van de zonneweide zijn niet aangetroffen. De lokaal diepere verstoringen in de gehele zonneweide zullen zeer waarschijnlijk verband houden met kavelsloten uit de nieuwe tijd. De aanwezigheid van oudere sporen is echter niet geheel uit te sluiten.