Op 16 en 17 oktober 2017 heeft BAAC in opdracht van Mooder Maas, een inventariserend proefsleuvenonderzoek uitgevoerd in onderzoeksgebied O2 te Broekhuizenvorst, gem. Horst aan de Maas.
Genoemde locatie maakt deel uit van het overkoepelende onderzoeksgebied Gebiedsontwikkeling Ooijen-Wanssum. Hierbij zal een hoogwatergeul worden aangelegd ter verbetering van de waterhuishouding van de Maas bij (extreem) hoge waterstanden. Op deze wijze wordt getracht om de impact van grote overstromingen in de toekomst te beperken. Tevens zullen op verschillende plekken in het gebied (waaronder onderhavig onderzoeksgebied) wegen en bruggen worden aangelegd. Door de realisatie van de plannen zal de bodem (plaatselijk) tot maximaal 6 m beneden het huidige maaiveld worden afgegraven. Binnen deze diepte kunnen zich archeologische vindplaatsen bevinden, die als gevolg van de werkzaamheden gevaar lopen vernietigd te worden.
Het onderzoeksgebied O2 ligt binnen een gebied dat al sinds 2012 onderwerp van archeologisch onderzoek is. In de nabijheid van onderzoeksgebied O2 zijn archeologische resten gevonden uit verschillende archeologische perioden (vanaf de steentijd tot de middeleeuwen en nieuwe tijd). Deze situatie levert een mogelijkheid om de besproken locatie in een bredere archeologische context te plaatsen.
Onderzoeksgebied O2 ligt op het terras van de beddingafzettingen met laat pleistocene ouderdom. Dit terras bevindt zich met een hoogte van rond de 15,65 m + NAP buiten het bereik van de Maas (zelfs bij extreem hoge waterstanden).
De beddingsedimenten zijn afgezet in het Allerød-interstadiaal en bestaan uit matig fijn tot zeer grof zand met inclusies van grind. Op het noordelijke deel van de vindplaatslocatie bevindt zich een insnijding van de beddingafzettingen uit het Jonge Dryas. Deze afzettingen bestaan uit overwegend zeer grof zand dat slecht is gesorteerd en slecht is afgerond. Het zand is matig grindhoudend. In de loop van de middeleeuwen en de nieuwe tijd is een esdek opgebracht. Het esdek heeft een gemiddelde dikte van 70 centimeter.
Uit het archeologisch onderzoek blijkt dat in onderzoeksgebied O2 resten uit twee archeologische perioden aanwezig zijn. De eerste archeologisch aantoonbare gebruiksfase dateert uit de Romeinse tijd. Daarnaast zijn sporen en structuren aanwezig die in de nieuwe tijd geplaatst kunnen worden.
De resten uit de Romeinse tijd bestaan uit sporen die tot resten van een (secundaire) weg horen. Duidelijke aanwijzingen voor gebruik van het terrein zijn in het noordoostelijke deel van het onderzoeksgebied aangetroffen. Verder is vondstmateriaal uit de steentijd en de ijzertijd verzameld, bestaande uit enkele losse vondsten van handgevormd aardewerk, vuursteen en natuursteen.
