Meneer was ruim 5 jaar toen de oorlog uitbrak. Hij herinnert zich het bombardement op Rotterdam. Zijn ouders waren hervormd, maar zelf ging hij vaak naar de katholieke kerk - het theater daar trok hem aan. Tijdens de hongerwinter woonde hij met moeder en jongere broer in de Nicolaas Beetsstraat. Zijn vader was gevorderd voor de Arbeitseinsatz en keerde voor de bevrijding terug. Vanwege ondervoeding werd de geïnterviewde in de zomer van 1945 naar het luthers pleeggezin Larsen in Denemarken gestuurd. In dat gezin, dat in het gehucht Gerlev woonde, waren enkel pleegkinderen: twee jongens en een gehandicapt meisje. Zijn pleegvader had een schildersbedrijf. Het eten in Denemarken was volgens hem bijzonder lekker. Ook de Deense manier van leven beviel hem. Hij is Denemarken als zijn tweede vaderland gaan beschouwen.
