Code 24Lv9: Nederzetting: Brons-Rom Het Betuwse gedeelte van de gemeente Nijmegen, waar de Waalsprong gerealiseerd wordt, doet steeds weer van zich spreken door de vondst van opmerkelijke grafvelden uit de ijzertijd. Elk van de vijf bekende grafvelden uit de vroege ijzertijd en het begin van de midden-ijzertijd omvat een combinatie van crematie- en inhumatiegraven, terwijl in de rest van het Nederrijnse gebied crematie toen de norm was, zeker in de vroege ijzertijd. Sommige van de begravenen zijn getooid met hoofdsieraden. Zo ook een vrouw uit de vroege ijzertijd die – net als drie andere personen – onverbrand werd bijgezet in het hier behandelde kleine grafveld in Lent waarin ook acht crematiegraven zijn gevonden. Het blijft nog onzeker of we hier met immigranten uit zuidelijke richting te maken hebben.

Pas na een onderbreking van eeuwen werd het terrein opnieuw gebruikt. De tientallen metaalvondsten onder het materiaal uit die periode stammen voor het merendeel uit de laat-Romeinse tijd en het begin van de Merovingische periode. Daartussen bevinden zich zeer bijzondere stukken, zoals een bronzen steunarmfibula en gouden zwaardschedebeslag met een inleg van almandine. Ze kunnen verplaatste grafvondsten zijn, maar ze lijken vooral een afspiegeling van de bijzondere status van Lent als nederzetting, ook nadat het omgevende platteland sterk ontvolkt was geraakt. De ruïnes van ge-bouwen die hier al in de midden-Romeinse tijd vermoed mogen worden, zullen ook de spolia hebben geleverd die in groten getale zijn aangetroffen op het omgreppelde erf van een boerenbedrijf uit de 10e eeuw en de eerste helft van de 11e eeuw. Deze eerste werkelijke bewoningsperiode van het terrein omvat minstens twee fasen, omdat twee van de drie grotere gebouwen elkaar overlappen. Door de rechthoekige basisvorm en de eenschepige constructie van deze drie gebouwen gaat het hier moge-lijk om schuren. Bij onderzoek van het resterende deel van het erf zal het karakter van de aanwezige gebouwen vermoedelijk pas duidelijk worden. Op basis van historische gegevens kan al wel gesteld worden dat het hier mogelijk een vroonhof betreft, van waaruit koninklijke goederen werden beheerd. Na deze vol-middeleeuwse episode is het terrein tot in recente tijd onbebouwd gebleven.