De te graven sloten liggen deels in een voormalige kweldervlakte en kwelderwal (oostzijde), die gevormd is vanaf de ijzertijd tot aan de bedijking in de late middeleeuwen. De zuidwesthoek van de te graven sloten liggen in laaggelegen natuurlijke restgeulen en hebben een lage verwachting. Alleen het oostelijke deel van de oostelijke watergang komt door een zone waar sprake is van een kwelderwal. Op basis van de aardkundige en archeologische informatie is er een kans op het aantreffen van archeologische resten in het gebied uit de periode late ijzertijd tot in de nieuwe tijd. Op basis van kaartmateriaal worden er geen resten van de afgelopen 200 jaar verwacht. Vooralsnog zijn vindplaatsen in de directe omgeving beperkt tot de tot op heden goed herkenbare terpen op de kwelderwallen. Voor de kweldervlakte wordt de dichtheid aan archeologische resten laag ingeschat en het zal dan met name gaan om greppelpatronen ten behoeve van het ontwateren van de kwelder. De kwelderwal in de oostzijde krijgt een hoge archeologische verwachting, hier kunnen ook resten van nederzettingen worden verwacht. Bij de aanleg van de oostelijke sloot wordt de bodem voornamelijk geroerd op plaatsen waar dit al eerder gebeurt is. Archeologische resten worden hier niet of nauwelijks bedreigd. De westelijke sloot gaat over een lengte van circa 110 meter door een tot op heden ongeroerde kweldervlakte. De kans dat hierbij behoudenswaardige archeologische resten doorsneden worden, wordt gezien de geringe lengte (110 meter) en breedte (3 meter) van de sloot klein geacht. Wel is het reëel dat een eventueel oud greppelsysteem doorsneden wordt. Eventuele schade aan het archeologisch erfgoed is hierbij gering, omdat de slootbreedte gering is. Uit het bureauonderzoek blijkt dat het archeologisch erfgoed bij het aanleggen van de twee watergangen niet bedreigd wordt. Wel kunnen eventuele greppels uit de periode late ijzertijd tot in de nieuwe tijd worden aangesneden.