Uit het bureauonderzoek blijkt dat het plangebied al vanaf het midden van het Weichselien deel uit maakte van de riviervlakte van de Rijn. Tot op heden heeft het plangebied onder invloed van de rivier gestaan, waarbij zowel sedimentatie als erosie heeft plaatsgevonden. Op basis hiervan zijn vijf archeologische niveaus onderscheiden met elk hun eigen verwachting variërend van laag tot hoog; laatpaleolithicum-(midden-)bronstijd op 8,7 à 10,2 m +NAP, (late) bronstijd-ijzertijd op 10,7 à 11,3 m +NAP, late ijzertijd vroege middeleeuwen op 11,6 à 11,7 m +NAP, late middeleeuwen-nieuwe tijd B vanaf 12,4 m +NAP en nieuwe tijd B/C vanaf het maaiveld. Het huidige maaiveld varieert als gevolg van kleiwinning sterk van 11,6 tot 13,4m +NAP. Dit betekent dat, niet alleen archeologische resten uit de nieuwe tijd B/C, maar ook eventueel aanwezige oudere archeologische resten theoretisch gezien lokaal aan het maaiveld kunnen liggen. Uit onderzoek is echter gebleken dat in de lager gelegen gebieden door de kleiwinning een minstens 60 cm dikke verstoorde laag aanwezig is. De bij (gravend) onderzoek aangetroffen resten (uit de Romeinse tijd) lagen (ook waar kleiwinning had plaatsgevonden) onder een minstens 100 cm dik afdekkend pakket. De verwachting is derhalve dat over het algemeen de archeologische waarden onder minstens een 60 à 100 cm dik afdekkende laag liggen. Zonder aanvullend booronderzoek is hier geen uitspraak over te doen.