Voor het gehele plangebied geldt een hoge archeologische verwachting die gebaseerd is op het feit dat het plangebied binnen de historische stadskern van de vestingstad Harlingen ligt. Tegen het eind van de 16e eeuw werd Harlingen namelijk uitgebreid met grachten, wallen en bastions; het plangebied kwam op en tussen twee van de zuidelijke bastions (Lijnbaansdwinger en Zuyder dwinger) te liggen en maakt sindsdien onderdeel uit van de historische binnenstad. Er dient daarom rekening te worden gehouden met archeologische nederzettingsresten die in ieder geval dateren uit de periode van de 16e eeuw tot en met de 19e eeuw en mogelijk ook ouder kunnen zijn (ijzertijd, Romeinse tijd, late middeleeuwen). Deze resten bevinden zich dicht onder het maaiveld maar worden vermoedelijk afgedekt door een pakket straatzand met een geschatte dikte van 50 cm. Sloopwerkzaamheden en nieuwbouw vanaf de 19e eeuw kunnen tot slot een negatieve uitwerking hebben gehad op de intactheid en conservering van eventuele archeologische resten.