In februari 2017 is een opgraving, variant archeologische begeleiding, uitgevoerd in een plangebied aan de Engelenburgerlaan te Brummen (gemeente Brummen). Een bureau- en karterend booronderzoek in het plangebied is uitgevoerd in 2010 (Hart 2010), waaruit bleek dat een aanvullend veldonderzoek nodig was om de verwachting op archeologische waarden uit het vooronderzoek te testen. In 2011 heeft daarom een proefsleuvenonderzoek plaatsgevonden (Molthof / Burnier 2012), waaruit bleek dat het westelijk deel van het plangebied een behoudenswaardige vindplaats bevatte; het oostelijk deel kon vrijgegeven worden. In het westelijke deel werden restanten gevonden van een nederzetting en / of een urnenveld uit de Late-Bronstijd tot en met de Midden-IJzertijd. Een definitief onderzoek volgde in 2015 (Brink / Huismans 2016), waarbij een deel van een urnenveld uit de Vroege-IJzertijd, bewoningssporen en (delen van) een grafveld uit de Midden- en Late-IJzertijd zijn gevonden. In het plangebied waren echter veel bomen aanwezig, waardoor niet het gehele westelijke deel van het plangebied opgegraven is. Onderhavige opgraving (uit 2017) is uitgevoerd op een reeds grotendeels onderzocht deel in 2015; slechts 5 m2 is aanvullend opgegraven langs de randen van boomlocaties.
Drie spoornummers zijn uitgedeeld in werkput 1, vlak 1. Spoor 1 betreft een natuurlijke verstoring. Spoor 2 is een paalkuil van 28 cm diep vanaf vlakniveau en bevatte geen vondstmateriaal. Op basis van omliggende paalkuilen die zijn aangetroffen tijdens de opgraving uit 2015 (Brink / Huismans 2016) wordt gedacht aan een datering in de IJzertijd. De paalkuil maakt geen onderdeel uit van een gebouwstructuur; diverse kaarten in bijlage 2 zijn gemaakt om de verbanden aan te geven tussen de sporen die zijn gevonden tijdens de onderhavige opgraving uit 2017, de opgraving uit 2015 en het proefsleuvenonderzoek uit 2011 (Molthof / Burnier 2012). De paalkuil is daarmee vooralsnog een op zichzelf staande paalkuil die weinig kenniswinst oplevert over het verleden van het plangebied. Spoor 3 is vermoedelijk een zeer klein restant van een crematiegraf dat reeds is onderzocht tijdens de voorgaande opgraving uit 2015 (spoor 62 genoemd in dat onderzoek) en dus geen nieuw spoor betreft.
Tijdens de aanleg van de werkput zijn twee vondsten verzameld, namelijk een handgevormd fragmentje aardewerk en een (oud) speelgoedpistooltje. Het fragmentje aardewerk is lichtgeelbeige van kleur, is grof gemagerd met potgruis en is 20 x 20 x 7 mm dik. Vanwege de zeer kleine afmetingen is het lastig om het fragmentje te dateren. Op basis van de resultaten van voorgaande onderzoeken in het plangebied stamt het aardewerk vermoedelijk uit de IJzertijd.
