opdracht van de gemeente Someren heeft BAAC bv een opgraving uitgevoerd te Lierop, Florastraat tussen de huisnummers 3 en 17. Het onderzoeksgebied, een toekomstig bouwterrein, was voorafgaand aan de opgraving al ontgraven. Het plangebied heeft een oppervlakte van 1300 m2, het onderzoeksgebied is 425 m2 groot. Opvallend is dat het terrein ook voorafgaand aan de bouwwerkzaamheden reeds lager gelegen was dan de aangrenzende percelen, een hoogteverschil van circa 0,5 m. Dit is het gevolg van ontgronding waardoor de bovengelegen bodemhorizonten zijn verdwenen. Mede om deze reden zijn enkel sporen uit de nieuwe tijd aangetroffen waaronder kuilen, een waterput en vele grondverbeteringskuilen. Weinig losse vondsten dateren uit de prehistorie en volle middeleeuwen. Het merendeel van het vondstmateriaal heeft een datering in de nieuwe tijd, met de nadruk op de 19e en 20e eeuw. Behalve de sporen van agrarisch gebruik en ontzanding zijn nog twee kuilen met kalkresten gevonden. Deze doorsnijden het restant van het plaggendek en zijn vermoedelijk van beperkte ouderdom. In het vlak zijn enkele grotere sporen zichtbaar die zijn te associëren met het voormalig gebruik van het terrein als boomgaard, te weten enkele plantgaten en uitgraafkuilen van boomstronken.
In het centrale deel van de bouwput is een waterput aangetroffen die in situ bewaard is gebleven. Vondstmateriaal uit de bovenste dempingslagen van de waterput dateert na 1850. Om de begindatering van de waterput te kunnen achterhalen is een monster afkomstig uit de onderste vullingslaag van de waterput (gelegen binnen de houten bekisting) gewaardeerd om te bepalen om geschikt materiaal aanwezig was voor 14C-analyse. Tijdens de waardering is vastgesteld dat zich in het monster enkel wortels van waterplanten bevinden die niet geschikt zijn voor 14C-analyse.1 Het is niet geheel duidelijk waarom er geen oudere sporen, en slechts enkele losse oudere vondsten zijn aangetroffen. Ondanks de ontgraving zouden dieper ingegraven sporen zoals paalkuilen en afvalkuilen uit de volle middeleeuwen normaliter toch (deels) bewaard moeten zijn. Een mogelijke verklaring is dat de ontgronding drastischer is geweest dan afgeleid kan worden uit de huidige hoogteligging. Mogelijk was het terrein in het verleden juist iets hoger gelegen ten opzichte van de omgeving en is het mede om deze reden afgegraven. Gezien het rijke voorkomen van daklei in de bouwvoor kan misschien ook een verband worden gelegd tussen de ontgronding van het terrein en de afbraak/bouw van de nabij gelegen kerken aan het eind van de 19e eeuw.
