De heer Henk Zomer is op 29 mei 1929 geboren in Amsterdam. Zijn vader, metaalbewerker is werkloos sinds 1929. Tijdens de oorlog geeft de familie onderdak aan drie joodse onderduikers. Zij worden opgepakt en zijn vader wordt naar een concentratiekamp gestuurd. Henk Zomer trekt er op uit om voedsel te zoeken in Noord-Holland voor moeder en broer.
Na de oorlog komt vader gebroken terug en Henk Zomer die twee jaar Mulo heeft gaat werken bij een rubbergroothandel in Amsterdam.
Moeder heeft inmiddels tbc en de familie verhuist naar Hilversum om in de buurt van Sanatorium Zonnestraal te kunnen zijn.
De oproep voor militaire dienst komt in 1948 en Henk Zomer wordt ingedeeld bij het 43 zve, stormpeloton. Hij ziet niet op tegen uitzending naar Indië . Hij weet al iets van Indië doordat hij met zijn grootvader, beroepsmilitair die als kanonnier in Atjeh gevochten heeft hem regelmatig meegenomen heeft naar het Koloniaal Instituut.
In Indië wordt hij op veel plaatsen ingezet: theeplantages , begeleidt met scoutkar konvooiën van Bandung naar Buitenzorg. Hij bewaakt treintransporten van Ambonezen en ziet toe op de overdracht van materieel aan de TNI. Hij behoort tot de laatste 25 Huzaren van Boreel die Java per vliegtuig verlaten op 14 april 1951.
Belangrijke gebeurtenissen tijdens zijn diensttijd waar hij bij betrokken was zijn onder meer de moord op Luitenant van der Werff, de raid Westerling op Bandung, een ongeluk met een fifteen hundred weight.
Zijn tijd in Indië ervaart hij als een verloren strijd. Na de soevereiniteitsoverdracht was hij het liefst direct naar huis gegaan.
Bij terugkomst vindt hij na een maand verlof werk bij Philips en werkt daar 39 jaar. Daar wordt hij voor 'koloniaal' uitgescholden. De herhalingsoefeningen in combinatie met het werk, de zorg voor een jong gezin en avondschool vallen hem zwaar.
Van lopende band medewerker werkt hij zich op tot hoofd tekenkamer. Door opheffing van zijn afdeling komt hij in 1989 met vervroegd pensioen.
Hij zegt de kritiek in de pers op het Nederlands Leger in Indonesië logisch te vinden.
Hij ziet verbetering in de aandacht van de overheid voor de Ind
Vanaf 1960 gaat hij naar de reuniegroep van zijn eskadron en hij organiseert sinds eind 80-er jaren een jaarlijkse fietstocht voor de groep. Hij heeft veel aan het contact met andere veteranen. Hij voelt zich ook erg betrokken bij het huidige 43 bve waar het 43 zve als 6de peloton bij is gevoegd. De veteranen dagen in Den Haag, Wageningen en Roermond zijn belangrijke evenementen in zijn leven.
Hij is als vrijwilliger intensief betrokken bij het Cavaleriemuseum Amersfoort.
Hij ziet verbetering in de aandacht van de overheid voor de Indië-veteranen.
De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een periode dienstplicht bij het 43e Zelfstandig Verkennings Eskadron, Huzaren van Boreel. Het eskadron werd Juni 1949 opericht in de Willem III kazerne in Amersfoort en vertrok met ms Volendam op 28 september 1949 naar Nederlands-Indië. De laatste eskadron leden keerden terug naar Nederland op 14 april 1951.
