Mevrouw is afkomstig uit een arbeidersgezin met vijf kinderen. Haar vader werkte op een borstelfabriek in het centrum van Rotterdam. De vader van haar zoon leerde ze kennen in Parkzicht, een bekende dansgelegenheid in de Maasstad, waar ook veel Duitse militairen kwamen. De jongere zus van mevrouw had omgang met een Duits officier die lid was van de NSDAP. Ondanks het feit dat haar ouders anti-Duits waren en een van haar broers in het verzet zat, mochten de beide zussen hun vriend mee naar huis nemen.

Over het lidmaatschap van de NSDAP van de officier was tussen de zussen vaak onenigheid. Pas enige jaren na de Tweede Wereldoorlog, toen haar zus getrouwd was met die officier en in Duitsland woonde, kregen ze weer contact met elkaar.

In 1943 beviel mevrouw van een zoon in de Boerhaavekliniek te Amsterdam. Na haar terugkomst uit de kliniek ging mevrouw met haar zoon bij haar ouders wonen, die de opvoeding van het kind op zich namen. Tijdens de bevrijding werd mevrouw door buren die met banden om hun arm liepen met BS erop, kaalgeschoren.

Al voor de bevalling was de vader van de zoon van mevrouw overgeplaatst naar het Oostfront. Ondanks vele zoekacties heeft ze hem nooit terug kunnen vinden. Na de oorlog trouwde mevrouw met een Nederlander met wie ze nog enkele kinderen kreeg. De zoon van de Duitser werd door haar echtgenoot aangenomen als een eigen kind en kreeg zodoende ook zijn naam.