ADC ArcheoProjecten heeft een Inventariserend Veldonderzoek (IVO) in de vorm van proefsleuven uitgevoerd voor het plangebied gelegen aan de Afrol en de Gedempte Biersloot in Vlaardingen, in het kader van geplande nieuwbouw. Vooronderzoek in de vorm van bureauonderzoek heeft aangetoond dat zich op deze locatie archeologische sporen kunnen bevinden vanaf de IJzertijd en met name uit de (Late) Middeleeuwen en de Nieuwe tijd. Het gaat daarbij om structuren in de vorm van sloten en funderingsrestanten. De voorgenomen nieuwbouw zullen deze in de bodem aanwezige archeologische waarden ernstig beschadigen en uiteindelijk vernietigen.
Tijdens het onderzoek werden in totaal 6 proefsleuven aangelegd waarin op enkele plekken meerdere vlakken konden worden aangelegd. Uit de sporen en muurstructuren op het eerste vlak blijkt dat er bebouwing was geweest in de vorm van (arbeiders-) woningen. Aan de noordzijde van het terrein werden funderingen aangetroffen van een gebouw dat dateerde uit het laatste kwart van de 19e eeuw. Op de kadasterkaart van begin 20e eeuw is te zien dat aan de westzijde van het terrein, aan de Gedempte Biersloot, een dubbele rij huizenblokken met een steeg ertussen heeft gestaan. Hier werden enkele funderingen en een vloerniveau aangetroffen die dateren uit de vroege 19e, hoogstens late 18e eeuw. Aan de zuidzijde van het terrein werden funderings- en vloerrestanten aangetroffen die eveneens in de vroeg 19e of laat 18e eeuw aangelegd werden. Hier stonden enkele losse panden met een houten goot ertussen waaronder een beerbak met 18e- en 19e-eeuws aardewerk werd aangetroffen. Er werden geen sporen van bebouwing vroeger dan de 18e eeuw aangetroffen op het eerste vlak. De sporen en muurwerken waren erg verstoord door de sloop van deze gebouwen die plaatsvond in het begin van de 20e eeuw, de bouw en sloop van de midden 20e-eeuwse gebouwen en de bijbehorende aanleg van kabels, leidingen en riolering.
Op een dieper niveau werden op verschillende plekken sloten aangetroffen, die in gebruik waren vanaf de 16e of 17e eeuw, maar zijn gedempt in de 19e of 20e eeuw. Aan de uiterste westzijde van het plangebied werd een slootvulling aangetroffen die zal hebben toebehoord aan de Biersloot.
Om de bodemopbouw te kunnen bepalen zijn 11 boringen gezet verspreid over het terrein. Hieruit blijkt dat de diepere ondergrond bestaat uit een pakket rietveen. In de Ijzertijd of Romeinse tijd werd een kreeksysteem actief in het gebied. Daarbij heeft een vrijwel noord-zuid georiënteerde kreek door het plangebied gelopen. Nadat de kreek buiten gebruik is geraakt, verandert de kreekbedding in een kreekrug. Door stijging van de grondwaterspiegel verdwijnt de kreekrug in de laat Romeinse tijd of Middeleeuwen geleidelijk onder het veen. De naastgelegen, lager gelegen delen van de kreekrug zijn daardoor ongeschikt voor menselijke bewoning geworden. Vanaf de 16e eeuw is een circa 1 m dik ophogingspakket opgebracht, waarop vervolgens bewoning heeft plaatsgevonden.
