In opdracht van Martens en Van Oord heeft RAAP een archeologische opgraving en begeleiding uitgevoerd in verband met de aanleg van een hoogwater-nevengeul voor de Maas in de uiterwaarden ten zuiden van Maasbommel in de gemeente West Maas en Waal.
De opgraving had tot doel het ex situ bewaren van de resten van een historisch erf en het beantwoorden van de in het PvE gestelde onderzoeksvragen. Voorts richtte het onderzoek zich middels een archeologische begeleiding op het in kaart brengen van eventuele resten buiten de huisplaats die bij de uitvoering van de plannen bedreigd zouden kunnen worden.
De vindplaats heeft resten opgeleverd van een buitendijks erf met resten uit in ieder geval de 16e, 17e en 18e eeuw. Een laat-middeleeuwse oorsprong van het erf is mogelijk, maar door verspoeling en opspit van materiaal onzeker. Resten uit de laatste fase van bewoning in de 19e en 20e eeuw lijken grotendeels te ontbreken door latere afgraving. Een uitzondering vormt een waterput die waarschijnlijk uit de 19e eeuw dateert. Een deel van de sporen duidde op drie ten dele bewaard gebleven gebouwplattegronden. Twee korte plattegronden (1 en 2) kunnen aan bijgebouwen hebben toebehoord. De sporen van plattegrond 3 vormen mogelijk de resten van een langgevelboerderij met een centrale potstal.
De gevonden keramiek bestaat uit vaatwerk, bouwmateriaal en pijpen. Het oudste keramiek dateert uit de vroege en volle middeleeuwen. De rest bestaat uit producten uit de grote aardewerkindustrieën van de late middeleeuwen en de nieuwe tijd. De kleipijpen dateren uit de late 17e en 18e eeuw. Het jongste materiaal dateert uit de late 19e eeuw. De diversiteit aan bakselgroepen is groot. Keramiek dat met enige zekerheid gekoppeld kan worden aan de historische huisplaats begint pas in de 16e eeuw, waarbij het merendeel van het materiaal uit de (late) 17e en vroege 18e eeuw stamt. Voor zover geschetst kan worden uit het geringe aantal vondsten, blijkt sprake van een doorsnee huishouden. Hetzelfde beeld geldt voor metaal en glas, waarbij vooral de 18e eeuw nadrukkelijk naar voren komt als gebruiksperiode. Botresten zijn afkomstig van runderen, schapen/geiten en een paard. Botten van varkens zijn niet aangetroffen. Enkele botten vertonen sporen van hondenvraat en slacht.
