De geinterviewde maakte de Tweede Wereldoorlog mee. Hij moest werken voor de Arbeitseinsatz, dook uiteindelijk onder en kwam bij het verzet. Hij verloor familie. Na de bevrijding gaf de geïnterviewde zich op als oorlogsvrijwilliger omdat een familielid in Indie in een kamp zat. Hij kwam bij de Koninklijke Landmacht bij 3-9 R.I. en vertrok in 1946 op de Tegelberg naar Indie. Hij vertelt over de eerste periode daar. Na acclimatisering vertrok zijn peloton naar Tangerang. De geïnterviewde vertelt over de patrouilles en het dagelijks leven. Hij vertelt over de eerste en tweede politionele actie. Zijn peloton verplaatste zich naar Krawang. Hier raakte de geïnterviewde gewond en moest in een hospitaal verblijven. Hij vertelt over zuiveringsacties en de patrouilles. Er vielen vele gewonden en velen sneuvelden. Hij reflecteert op de Rawahgedeh affaire. Hij vertelt dat de media hier onjuist over is geweest. Het kameraadschap in zijn peloton was erg belangrijk. Zijn peloton komt nog steeds samen op reunies. De geïnterviewde betreurt het dat de militairen nooit de nodige maatschappelijke waardering hebben gekregen.