Geïnterviewde 18, Moeder_IND_18, is de moeder van oorlogsliefdekind Kind_IND_15. Kind_IND_15’s vader is de Nederlandse sergeant-majoor J.G., die gelegerd was op Bali (Denpasar, Baturiti, Kediri). Zij ontmoetten elkaar op de kazerne in Kayumas, waar zij werkte in de huishouding. Volgens Moeder_IND_18 hielden ze veel van elkaar. Ze vond hem knap en stoer. In Denpasar / Kayumas huren ze een woninkje, waar hij zaterdag ’s avonds na zijn dienst langskomt en zondagmiddag weer teruggaat naar de kazerne. Moeder_IND_18 voelt zich dom en verlegen bij hem, hij noemt haar ook vaak ‘dommertje’, waardoor ze moet huilen. Als ze 7 maanden zwanger is, moet J.G. terug naar Java en daarna naar Nederland. Ze wil wel mee, maar dat kan niet. Ze moet huilen bij zijn vertrek. Na de bevalling in het ziekenhuis in Kayumas (waarvoor ze geld van J.G. krijgt opgestuurd), vraagt de Nederlandse verpleegster of het een Nederlands kind is, maar Moeder_IND_18 durft dat eerst niet toe te geven. Tot een jaar na zijn terugkeer naar Nederland stuurt J.G. nog brieven en geld op. Maar Moeder_IND_18 is analfabeet en kan de brieven niet lezen en ook niet terugschrijven. De correspondentie droogt op.

Moeder_IND_18 moet werken, zet een straathandeltje op en neemt haar kind Kind_IND_15 vaak mee omdat ze hem niet thuis alleen wil laten. De mensen op straat zeggen: ‘Kijk, een Nederlands kind’. Ze hoopt heel lang dat J.G. terugkomt om haar op te halen. Ze hertrouwt in 1952 met een Balinese man en krijgt nog 6 kinderen. K. (die het Balinees van zijn moeder vertaald) is een van hen. Hij weet dat zijn broer Kind_IND_15 werd gepest. Ze noemden hem ‘kind van een Nederlander’. Ook Kind_IND_15’s kinderen lijken op Nederlanders.

Vele jaren later vernemen ze van vader J.G. dat hij in Nederland getrouwd is, en dat zijn vrouw op dat moment ziek is. Ze ontvangen een foto van hem als oudere man. Als J.G. al overleden is en er bij Kind_IND_15 een kleinkind wordt geboren met rood haar, is iedereen ervan overtuigd dat grootvader J.G. is gereïncarneerd. Moeder_IND_18 zegt dat ze nog steeds van J.G. houdt en vaak aan hem denkt.

Projectbeschrijving ‘Oorlogsliefdekind’: Tijdens de dekolonisatie-oorlog met Indonesië onderhielden Nederlandse militairen contacten met de lokale bevolking, en dus ook met Indonesische meisjes. Regelmatig werden, vaak onbedoeld, uit deze verhoudingen kinderen geboren. Na de onafhankelijkheidsoverdracht in 1949 keerden de troepen terug naar huis. Een onbekend aantal Nederlands-Indonesische kinderen bleef achter bij hun moeder in het nieuwe Indonesië.

Voor het project Oorlogsliefdekind zijn 18 Oral History interviews met vaders, moeders en de betreffende kinderen gedeponeerd bij DANS. De datasets van deze geïnterviewden bestaan uit audiovisuele interview opnames, de bijbehorende transcripties en eventueel aanvullende data zoals brieven, persoonlijke en officiële documenten, foto's en persoonlijk filmmateriaal van de geïnterviewde. Zie voor meer informatie de link naar de volledige projectbeschrijving met alle bijbehorende interviews verderop op deze pagina.

English summary: Oorlogsliefdekind (Warlovechild) is a crossmedia project that consists of oral history interviews, a website in Dutch, Indonesian and English (www.oorlogsliefdekind.nl & www.warlovechild.org) and several media productions in cooperation with the Dutch broadcasters NPS, VPRO and the Digital Channel. A documentary Tuan Papa is produced for broadcast on Dutch and Indonesian television.