Door Becker & Van de Graaf is een archeologisch booronderzoek, karterende fase, uitgevoerd aan de Deken van der Cammenweg 46 te Heesch, gemeente Bernheze. De aanleiding van het onderzoek is de geplande bouw van een woning op het perceel van huisnummer 46 en het direct ten noorden gelegen perceel dat in gebruik was als moestuin.

Het plangebied is gelegen in het dekzandgebied van Noord-Brabant, op een dekzandrug. Dekzandruggen zijn aantrekkelijke plaatsen voor bewoning vanaf het Laat-Paleolithicum. De top van de dekzandrug en de helling waren geschikt voor bewoning en landbouw. Voor de landbouw werden de akkers bemest door plaggen met mest en afval op de akkers te leggen. Hierdoor ontstond een plaggendek, een dek humeus pakket. In het plangebied is deze humeuze bovenlaag aangetroffen in de onverstoorde boringen. Dit zijn de boringen in het oosten en westen van het plangebied. Het midden van het plangebied is verstoord door de aanleg van een stal in het verleden. Hiervoor is de ondergrond weggegraven tot een diepte van minimaal 0,8 m –mv, maar mogelijk dieper tot op het schone dekzand, op circa 1,5 m –mv. De stal is inmiddels verdwenen. De nieuwbouw is gepland in het deel van het plangebied waar de stal heeft gestaan en waar de ondergrond dus al verstoord is tot de diepte waarop de geplande verstoringen zullen plaatsvinden. Tijdens het booronderzoek zijn geen archeologische indicatoren aangetroffen. De opgeboorde monsters zijn gezeefd, waarbij geen artefacten zijn aangetroffen. Omdat er geen resten zoals vuurstenen zijn aangetroffen, mag worden aangenomen dat er geen omvangrijke bewoning was tot het Laat-Neolithicum. Vanaf het Laat-Neolithicum tot en met de Late Middeleeuwen of Nieuwe Tijd, tot de aanleg van de eerste ophogingslaag, kan er wel bewoning zijn geweest in het plangebied. Hierbij kunnen resten van bewoning, grondbewerking, materiaalbewerking en akkerbouw worden aangetroffen. Dit geldt alleen voor de onverstoorde delen van het plangebied.