In opdracht van Jansen Bouwontwikkeling B.V. heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau in de winter van 2005 en 2006 een opgraving uitgevoerd in plangebied Breedeweg-Parachutistenstraat in de gemeente Groesbeek. Het plangebied is een woningbouwlocatie aan de oostzijde van de bebouwde kom van het ten zuiden van Groesbeek gelegen dorp Breedeweg. Uit voorafgaand onderzoek was gebleken dat realisatie van de woningbouwbouw zou leiden tot de vernietiging van archeologische resten uit (hoofdzakelijk) de IJzertijd en de Romeinse tijd. Tijdens de opgraving is een gebied van circa 08 ha vlakdekkend onderzocht. Hierbij zijn archeologische resten uit zes perioden aangetroffen: het Laat Paleolithicum, het Neolithicum, de Midden en Late IJzertijd, de Vroeg en Midden Romeinse tijd, de Middeleeuwen en de Nieuwe tijd. Een deel van deze perioden is slechts vertegenwoordigd door losse vondsten of een beperkt aantal grondsporen die wijzen op activiteiten buiten de context van een nederzetting. Andere perioden, met name de Midden IJzertijd en Romeinse tijd, kenmerken zich door de aanwezigheid van bewoningssporen in de vorm van resten van boerderijen en bijgebouwen. De aard en ligging van de opgegraven resten maakt duidelijk dat de opgraving een uitsnede is van een veel groter gebied met archeologische resten dat zich vanuit het plangebied in alle richtingen uitstrekt. De meest opvallende structuren uit de opgraving zijn een huis van het type Haps uit de Midden IJzertijd, een boerderij van een overgangstype tussen de typen Oss- Ussen 5A en Alphen-Ekeren uit het eind van de Late IJzertijd of Vroeg Romeinse tijd en een Romeins wandgreppelhuis van het type Oss-Ussen 9C uit omstreeks 50 na Chr. Na de Vroeg Romeinse tijd is het plangebied verlaten en als akker in gebruik geweest. Uit de Vroege Middeleeuwen dateert (vermoedelijk) een tiental ronde meilerkuilen die met de productie van houtskool in verband staan. Op basis van historisch geografische gegevens is in het plangebied waarschijnlijk pas vanaf de 14e eeuw sprake van intensieve landbouw. De archeologische gegevens spreken dit niet tegen. Het dempen van een greppel of kavelsloot omstreeks 1575-1725 dateert mogelijk de aanvang van plaggenbemesting op het terrein, als gevolg waarvan in de loop der eeuwen een circa 50 cm dik cultuurdek is ontstaan.
