In opdracht van C.V. Nieuwendijk heeft RAAP in de periode april-juni 2021 een archeologisch vooronderzoek in de vorm van een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (verkennend booronderzoek) en cultuurhistorische analyse uitgevoerd voor het plangebied Nieuweweg 222-226 te Veenendaal. Het onderzoek vond plaats in het kader van een omgevingsvergunningsaanvraag. Archeologisch bureauonderzoek Op basis van het archeologisch bureauonderzoek en de cultuurhistorische gebiedsontwikkeling bestond de volgende archeologische verwachting. In directe omgeving van het plangebied komen mogelijk gradiëntsituaties voor in het overgangsgebied van delen van de stuwwal naar lager gelegen gebied, terwijl het plangebied in zulke laatstgenoemde relatief natte zones lijkt te hebben gelegen. Voor het plangebied bestond een lage-middelhoge archeologische verwachting voor archeologische resten uit het midden paleolithicum tot het neolithicum B. Voor het plangebied bestond eveneens een lage-middelhoge archeologische verwachting voor archeologische resten uit de periode dat akkerbouw werd bedreven vanaf het neolithicum B tot en met de nieuwe tijd (top van dekzand). Verkennend archeologisch booronderzoek Op basis van het verkennend archeologisch booronderzoek blijkt de bodemopbouw van het dekzand niet intact. Er zijn geen tekenen van bodemvorming in het dekzand waargenomen, terwijl recente verstoringen en mogelijk ook natuurlijke processen zoals verspoeling aan de aangetroffen bodemopbouw hebben bijgedragen. Tijdens het onderzoek zijn geen overduidelijk gestuwde afzettingen aangetroffen en het lijkt waarschijnlijk dat het plangebied deel was van een relatief nat en lager gelegen plateau aan de rand van de stuwwal Groot Venlo. Op basis van deze resultaten kan de archeologische verwachting voor het paleolithicum-nieuwe tijd voor de top van het dekzand in het plangebied als laag worden bestempeld. De lagen die (van boven naar beneden) boven het dekzand zijn aangetroffen (recent opgebrachte grond, verstoorde grond, antropogeen pakket/oude akkerlaag, veen- en/of leemlaag) gaan eveneens gepaard met een lage archeologische verwachting voor bewoningssporen uit deze periode. Cultuurhistorische analyse Op basis van het cultuurhistorisch onderzoek kan worden geconcludeerd dat het plangebied aan een historisch lint ligt dat een oude (middeleeuwse) oorsprong heeft. De Nieuweweg als geheel heeft daarmee een hoge cultuurhistorische waarde. Het plangebied met daarin de twee grootschalige kantoorgebouwen ligt aan een ‘verstoord’ deel van deze Nieuweweg, die is ontstaan door de aanleg van de A12, de aanleg van een stelsel van rondwegen (inclusief de Grote Beer), de invulling van de restruimte tussen stad en snelweg met een bedrijventerrein, en een stedenbouwkundige visie uit de jaren tachtig waarin op deze locatie een markant gebouw moest komen. De bebouwing is de ‘uitkomst’ van deze ontwikkeling, die nog relatief recent is en waar op dit moment een lage/indifferente waardering aan toegekend kan worden. De huidige bebouwing in het plangebied heeft enige waarde als voorbeeld van kantoorbouw uit de jaren tachtig met toepassing van isolerende spiegelbeglazing. Van de architect zijn in het kader van dit onderzoek geen andere werken aangetroffen, over zijn oeuvre is niets bekend.