Volgens het bureau-onderzoek van Econsultancy ligt het plangebied binnen een topografisch lager gelegen vlakte van dekzandvlakten of -laagten/vlakte van verspoelde dekzanden. Het zuidelijk deel van het plangebied betreft een overgangsgebied naar een zuidelijk, hoger gelegen gebied met dekzandruggen. Het plangebied zal vaak te maken hebben gehad met (periodiek) hoge grondwaterstanden, en was daardoor geen gunstige nederzettingslocatie vanaf het Laat-Paleolithicum tot aan de Middeleeuwen. Vanaf de Middeleeuwen verschoof de bewoning binnen het oostelijk dekzandlandschap zich vaak naar de randen van de hoog gelegen dekzandruggen, o.a. op de overgang naar de lager gelegen beekdalen. Het zuidelijk deel van het plangebied neemt een dergelijke positie in. Er worden voor het oostelijk terreindeel beekeerdgronden en voor het overige (noord- en zuidwestelijk) deel veldpodzolgronden verwacht. De kans op het voorkomen van archeologische resten vanaf het Laat-Paleolithicum voor het merendeel van het plangebied laag geacht. Alleen voor het zuidelijk deel (topografische overgang) wordt de kans op het voorkomen van archeologische resten uit de Middeleeuwen en de Nieuwe tijd middelhoog geacht. Omdat het bureauonderzoek aanleiding geeft om binnen het plangebied geen of slechts een dun eerddek te verwachten, komen de eventueel aanwezige archeo-logische resten voor direct aan of onder het maaiveld. In de 19e en 20e eeuw is het plangebied in agrarisch gebruik geweest. Het werd in eerste instantie nog doorsneden door een NZ-gerichte (zand)weg, welke in de eerste helft van de 20e eeuw is verdwenen. Tegelijkertijd is toen ook het zuidwestelijk terreindeel bebouwd geraakt met de huidige woonboerderij. De schuren aan de achterzijde van de woonboerderij zijn in de jaren '60 gebouwd. Er is op een afstand van circa 150 meter ten oosten van het plangebied een vuurstenen bijl aangetroffen, daterend uit het Midden of Laat-Neolithicum. Verder is er op een afstand van 600 meter ten zuidoosten van het plangebied aangetoond dat er zich restanten van een ijzerproductiecentrum bevinden.
Het verkennend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat er binnen het gehele plangebied oorspronkelijk veldpodzolgronden aanwezig waren, maar dat deze door recente ingrepen (waarschijnlijk ploegwerkzaamheden), verstoord zijn geraakt. Er is geen sprake van een beekeerdgrond in het oostelijk deel van het plangebied. De dikte van de humeuze toplaag varieert binnen het plangebied en plaatselijk ontbreekt deze, waarschijnlijk door afgravingen en het vereffenen van delen van het plangebied. Bij het merendeel van de boringen bevindt zich onder de bouwvoor alleen nog maar een resterend deel van een podzolprofiel in de vorm van een overgangshorizont (BC-horizont). Het dekzandpakket aan het maaiveld wordt dikker in zuidelijke richting en heeft een maximale dikte van 130 cm. Hieronder worden fluvio-eolische afzettingen aangetroffen.
Het veelvuldig voorkomen van roestvlekken en het voorkomen van een ijzeroerlaag in het noordoostelijk deel van het plangebied geeft aan dat hier in het verleden periodiek sprake zijn geweest van hoge grondwaterstanden en dus geen gunstige nederzettingslocatie is geweest. Het is dus niet waarschijnlijk dat er nederzettingsresten aanwezig zijn. Op basis van de lage verwachting op archeologische resten en de waargenomen bodemverstoringen, kan worden geconcludeerd dat de voorgenomen nieuwbouw en herinrichting van het plangebied geen bedreiging vormen voor het archeologisch erfgoed.
