Mevrouw HA is de dochter van katholieke boerenmensen. Zij heeft het dorpsleven op Tanimbar nog gekend. Als meisje wilde ze non worden, maar de inval van de Japanners maakte dat ze noodgedwongen ook op het land ging werken. Ze vertelt over de honger tijdens de Japanse bezetting, over wreedheden van de Japanners.
Na de Japanse bezetting trouwt ze in 1948 met haar man, die toen al bij het KNIL zat. Ze vertelt over het leven van een soldatenvrouw, die steeds na een luttel aantal maanden haar man naar weer een andere legerplaats moest volgen, over de gevechten tegen het Indonesische leger waar haar man aan deel moest nemen.
In 1951 vertrekt ze met man en oudste kind met de New Australia naar Nederland. Mevrouw beschouwt haar vertrek naar, en haar verblijf in Nederland als een ingreep van God. Niettemin onderhoudt ze contacten met familie op Tanimbar en moedigt ze haar kinderen en kleinkinderen aan hetzelfde te doen.
