De onderzoekslocatie is gelegen op een strandwal in het noordelijk zeekleigebied. In de periode Laat-Neolithicum ? Late Bronstijd werd de regio intensief bewoond. Delen van de omgeving van de onderzoekslocatie waren vanaf de IJzertijd tot in de Vroege Middeleeuwen ongeschikt voor bewoning of (agrarisch) landgebruik: er lagen uitgestrekte veengebieden. De locatie van de onderzoekslocatie zelf, een strandwal, was in deze periode wel geschikt voor bewoning. Vanaf de 9e eeuw werd het gebied ontgonnen en ontstonden dorpen, met name op de ten opzichte van het veen hoger gelegen strandwallen. Sint Pancras is in de loop van de 13e eeuw onstaan in de directe omgeving van het in 1297 verwoeste dorp Vronen. De onderzoekslocatie, die gelegen is binnen een monument van archeologisch hoge waarde (AMK-terrein 13.938), heeft een hoge archeologische trefkans. Dit geldt dan met name voor archeologische resten uit de gehele Middeleeuwen en uit de Nieuwe Tijd, maar ook voor archeologische resten uit de periode Laat-Neolithicum ? Romeinse Tijd.