In december 2018 heeft Antea Group in opdracht van de heer G. Baalhuis en de heer R .van Gorp een opgraving – variant archeologische begeleiding uitgevoerd voor het plangebied aan de Veerseweg 54C en 54D te Oosterhout, gemeente Oosterhout (NB).
Dit onderzoek volgt op een eerder uitgevoerd archeologisch onderzoek van Transect b.v. uit 2017, waarbij de toen bekende delen van de bouwvlakken werden onderzocht. Naar realisatie van de woningen toe, bleek dat de bouwvlakken van de nummers 54C en 54D uiteindelijk groter zouden worden dan eerder was onderzocht waardoor voor die delen een aanvullend archeologisch onderzoek noodzakelijk was. Dit is december 2018 door Antea Group uitgevoerd waarbij in dit rapport de resultaten van dit veldwerk worden besproken. Ook wordt in dit rapport voorzien in een eerste koppeling van het veldwerk van december 2018 met het eerder uitgevoerde veldwerk ter plaatse van de bouwblokken. Dit om de resultaten uit december 2018 in context te kunnen plaatsen op het niveau van de herontwikkeling tot woningbouw ter plaatse van de nummers 54C en 54D.
Resultaten De bodemopbouw in het plangebied bestaat uit een bouwvoor van zwak siltig donkerbruin grijs zand. Hieronder is een geroerd pakket aanwezig van circa 16 cm. Hieronder is vervolgens sprake van een dun laagje, circa 6 cm, lichtgrijs zand. Deze laatste laag is mogelijk onderdeel geweest van de eerdere inrichting van het terrein als tennisbanen. Onder dit dunne laagje is vervolgens een restant van een ouder akkerdek aanwezig. Deze laag gaat vervolgens over in het dekzand (C-horizont).
De opgraving – variant archeologische begeleiding leverde in totaal 22 afzonderlijke archeologische sporen op. Er werden geen gebouwstructuren aangetroffen. Ook was er geen vondstmateriaal aanwezig in de sporen of op het vlak.
Conclusie Tijdens de opgraving - variant archeologische begeleiding aan de Veerseweg 54C en 54D zijn archeologische resten aangetroffen die behoren bij de grotere archeologische vindplaats van een nederzettingsterrein uit de ijzertijd en Romeinse periode ter plaatse van de Oosterhoutse Molenbuurt. Eerder werd deze in 2017 op deze plaats al onderzocht bij het bouwvlakken onderzoek van de firma Transect. De sporen en andere resten die nu in december 2018 zijn onderzocht vormen op microniveau een aanvulling op het onderzoek uit 2017 en beide vormen op marcroniveau een bijdrage in onze kennis hoe dit nederzettingsterrein ten zuiden van de Veerseweg doorloopt.
Omdat er in 2018 geen vondstmateriaal is aangetroffen is het lastig om de sporen te koppelen aan de daadwerkelijke gebouwstructuren zoals verwoord door Transect, maar op basis van de vulling lijken de aangetroffen sporen vooralsnog te dateren in de nieuwe tijd.
Als we de resultaten van de onderzoeken uit 2017 en 2018 combineren met het onderzoek aan de Veerseweg 54 kan geconcludeerd worden dat er sprake is van bewoningssporen vanaf de ijzertijd tot aan de nieuwe tijd in het gebied. De nederzettingsresten lijken anders dan in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd verondersteld, zich over de Veerseweg heen uit te strekken. Dit is van belang op te weten bij toekomstige afwegingen ten aanzien van archeologie bij ruimtelijke ontwikkelingen. Eerder werd verondersteld dat de nederzettingsresten uit de ijzertijd en de Romeinse periode zich vooral aan de noordzijde van de Veerseweg bevonden. Dit blijkt niet het geval te zijn. Op basis van het in 2005 uitgevoerde archeologisch onderzoek aan de Veerseweg werd de wal van het akkercomplex van de Leijsenakkers aangetroffen. Dit betekent dat de nederzettingsresten ten zuiden van de Veerseweg reeds vanaf de late middeleeuwen langzaam maar zeker van een beschermend (plaggen)dek zijn voorzien, hetgeen de conservering van de sporen ten goede is gekomen. Zowel het ter plaatse van Veerseweg 54C als 54D uitgevoerde archeologisch veldwerk bevestigd dat de tennisbanen in de regel met hun bodemroering boven het archeologisch sporenniveau zijn gebleven (op enkele diepere ingravingen na) en dat in de directe omgeving van dit deel van de Veerseweg er nog verschillende gebouwplattegronden met bijbehorende sporen in de ondergrond aanwezig zijn. Voor de in 2017 en 2018 onderzochte delen is dit inmiddels niet meer het geval en zijn deze gegevens in beide onderzoeksrapporten voor nu vastgelegd.
